Różne odmiany błonnika – porównanie

Błonnik nierozpuszczalny

Błonnik nierozpuszczalny, inaczej celulozowy, pochodzi z lignin i celuloz. Powoduje, że po zjedzeniu go odczuwamy sytość, a nasz żołądek jest wypełniony. Błonnikowi temu przypisuje się działanie odchudzające z uwagi na to, że hamuje on łaknienie. Wypełniony żołądek nie wysyła do mózgu sygnałów świadczących o głodzie, a tym samym jemy mniej. Błonnik nierozpuszczalny mocno pęcznieje w żołądku (czasem jego objętość staje się kilkukrotnie większa), przesuwa się po całym układzie pokarmowych i powoduje zwiększenie masy kałowej.

Błonnik nierozpuszczalny przyspiesza perystaltykę jelit, poprzez delikatne drażnienie ich ścianek. Sprawia, że wypróżnienia stają się bardziej regularne i znika uczucie ciężkości w układzie pokarmowym.

Błonnik rozpuszczalny

Błonnik rozpuszczalny w dość pokaźnych ilościach znajduje się w owocach i niektórych zbożach. Jego bogatym źródłem są pektyny:

• jabłkowa
• owsiana
• grejpfrutowa

Ten rodzaj błonnika ma działanie nie tyle wypełniające, co oczyszczające organizm. Z jego pomocą organizm pozbywa się złogów niekorzystnej frakcji cholesterolowej i kwasów żółciowych. Podaje się, że może on mieć również działanie przeciwnowotworowe. Po dotarciu do przewodu pokarmowego, tworzy galaretowatą zawiesinę, która osłania ścianki żołądka i działa na niego kojąco. Błonnik rozpuszczalny działa w układzie pokarmowym jak szczotka, ułatwia przesuwanie niestrawionych resztek pokarmowych i wydalanie ich.

Niewątpliwą zaletą rozpuszczalnego błonnika jest fakt, że spowalnia on rozkład cukrowców w organizmie. Do krwiobiegu wydzielana jest mniejsza ilość insuliny, a człowiek przed dłuższy czas czuje się syty. Dodatkowo błonnik wpływa na poprawę konsystencji mas kałowych, są one pokryte otoczką śluzową, która ułatwia ich usuwanie z organizmu.