Lipa – naturalny środek na gorączkę.

Bardzo niepokojącym objawem u małych dzieci jest gorączka.
Obecnie stosowanie salicylanów zaleca się dopiero po 12 roku życia, ze względu
na możliwość wystąpienia alergii i zespołu Rey’a. (Według niektórych źródeł po
18 roku życia), a środki takie jak paracetamol działają szkodliwie na wątrobę. Trochę
zapomnianym środkiem na walkę z gorączką jest lipa, i to o niej właśnie będzie
w dzisiejszym poście.

Lipa drobnolistna (Tilia cordata) i Lipa szerokolistna (Tilia
platyphyllos) pochodzą z rodziny Tiliaceae i występują pospolicie w Europie.
Kwiatostany możecie obejrzeć na zdjęciu, dlatego nie będę się rozpisywał na ich
temat. Surowcem leczniczym są kwiatostany lipy, które suszy się w temperaturze
poniżej 40 stopni. Mają delikatny i przyjemny zapach, natomiast smak jest
ściągający z domieszką smaku śluzowatego.

Lipa zawiera rozmaite substancje aktywne – należą do nich
garbniki, triterpeny i karoten. Najważniejszym składnikiem wywierającym
działanie na organizm będą związki flawonowe, olejki eteryczne oraz substancje
śluzowe.

Lipa powoduje pocenie się, to działanie ujawnia się nie
tylko po wypiciu lipowego naparu, ale także jeśli użyjemy jej do kąpieli. Lipa
ma delikatne działanie uspokajające. Napar z liści lipy możemy stosować w
stanach gorączkowych, w przeziębieniu, w zapaleniach górnych dróg oddechowych –
substancje śluzowe wykazują także działanie osłaniające. Lipa może być używana
jako środek uspokajający, na przykład w połączeniu z rumiankiem. Aby zwiększyć
jej działanie napotne dodaje się bzu czarnego w postaci kwiatów lub owoców
maliny.

Napar z lipy wykonuje się przez zalanie łyżeczki kwiatów
szklanką wrzątku, słodzi się go miodem lub jeszcze lepiej syropem malinowym, który
zwiększa działanie surowca.